عفو و بخشش
خُذِالعفو وامر بالعُرفِ وأعرِض عن الجاهلین (سوره الاعراف، آیه 199)
«گذشت پیشه کن، و به کار پسندیده فرمان ده، و از نادانان رخ برتاب»
خداوند در آیه فوق سه امر مهم را به پیامبر خود گوشزد می نماید تا آنها را در مسیر تبلیغ رسالت خود بکار برد. این سه امر تجلی از اخلاق است که رعایت آنها از برای نیکوکاری و رسیدن به کمال لازم است و کلیه رفتارهای آدمی را در تمام ابعاد فردی و اجتماعی، در بر می گیرد، ندا هر انسان دینداری باید ملبس به لباس اخلاق گردد، زیرا دین بدون اخلاق یعنی برداشتن روح الهی از قالب دین می باشد.
از جهتی کلیه افعال اخلاقی را ابتدا خداوند به خود منتصف نموده سپس آنها را بر بندگان خود عرضه داشته تا در تمام اعمال خودآنها را بکار گیرند. آن چه در آیه فوق مورد تأکید قرار گرفته که حایز اهمیت نیز می باشد عبارتند از:
1. خداوند در آیه های مختلف عفو و بخشش را از ویژگیهای خود عنوان نموده، ندا توجه به این ویژگی ها و بکارگیری آن در عمل سبب تجلی اخلاق الهی در انسان می شود.
2. عفو و بخشش در نزد خداوند نیکو و ارزنده است که انسان از جانب قدرت به آن بپردازد؛ و هیچ گاه در پی انتقام شخصی نباشد و راضی خداوند را در بخشش خریداری نماید.
3. احترام به هنجارهای نیکوی که مورد احترام عقلاء و نخبگان آن جامعه از امور مورد تأکید و عمل به آنها مورد تأیید خداوند است.
4. انسان هایی که در جهالت خود غوطه ور هستند باید از آنان دوری گزید و آنان را از برای اعمال ناروایی که انجام می دهند مورد عفو و بزرگی قرار داد زیرا آنها در اعمال خود در نادانی بسر می برند.
